powierzchnia

powierzchnia
powierzchnia I {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż IIa, lm D. powierzchniani {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'strona zewnętrzna lub górna warstwa czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Powierzchnia gładka, szklista, chropawa, porowata, szorstka, równa, pofałdowana, wklęsła, wypukła. Naturalna, malowana, heblowana, szlifowana powierzchnia. Powierzchnia ziemi, planety, dna morskiego. Powierzchnia tynku, powłoki malarskiej. Górna i{{/stl_10}}{{stl_10}} dolna powierzchnia atmosfery. Powierzchnie boczne szafki. Uszkodzić, porysować powierzchnię czegoś. Warstwa tworząca powierzchnię czegoś. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}zwykle blm {{/stl_8}}{{stl_7}}'przestrzeń, teren o ustalonych, ograniczonych wymiarach lub o określonym przeznaczeniu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Powierzchnia działki budowlanej, jeziora, mieszkania, kontynentu. Powierzchnia pęcherzyków płucnych, skrzydeł samolotu. Powierzchnia użytkowa, lokalowa, mieszkalna, magazynowa, handlowa. Zajmować dużą powierzchnię. Pożar strawił znaczne{{/stl_10}}{{stl_10}} powierzchnie lasów. Zmierzyć powierzchnię czegoś. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w matematyce: podstawowe pojęcie geometrii elementarnej: pewien zbiór punktów przestrzeni lub prostych o określonych właściwościach': {{/stl_7}}{{stl_10}}Powierzchnia kuli, walca. Powierzchnia stożkowa. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}powierzchnia II {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż IIa, blm {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'miejsce, obszar bezpośrednio nad czymś, w przeciwieństwie do tego, co w głębi, pod spodem': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zejść pod powierzchnię. Wystawić głowę na powierzchnię (nad wodę) . Wydobyć wrak statku na powierzchnię. Nurkowie, speleolodzy, robotnicy w kesonie utrzymują łączność z powierzchnią. Pracować na powierzchni. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zewnętrzna, łatwo dostrzegalna, często pozorna strona zjawisk, spraw, faktów (w przeciwieństwie do tego, co ukryte, istotne) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Powierzchnia skomplikowanych procesów społecznych. Wniknąć umysłem pod powierzchnię zdarzeń.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}utrzymywać się – utrzymać się na powierzchni; wyciągnąć [wydobyć] {{/stl_10}}{{stl_8}}{coś} {{/stl_8}}{{stl_7}}na powierzchnię; wypływać – wypłynąć na powierzchnię {{/stl_7}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • powierzchnia — ż I, DCMs. powierzchniani; lm D. powierzchniani 1. «zewnętrzna, wierzchnia strona czegoś» Gładka, szorstka, chropowata, równa, falista, pomarszczona powierzchnia. Śliska powierzchnia jezdni. Szklista powierzchnia śniegu. Powierzchnia skał, głazów …   Słownik języka polskiego

  • powierzchnia — 1. Utrzymać się na powierzchni «nie zmienić swojego statusu społecznego, nie zubożeć, nie stracić na znaczeniu; także: pozostać przy władzy, na stanowisku itp.»: (...) musieli zadowolić się zapłatą tak mizerną, że trudno pojąć, jakim cudem, przy… …   Słownik frazeologiczny

  • gleba — Powierzchnia ziemi; podłoga Eng. The ground; the floor …   Słownik Polskiego slangu

  • lico — n I; lm M. licoca, D. lic 1. książk. «twarz, oblicze; policzek» Pogodne, rumiane lico. Łzy płyną po licu. A chociaż wiekiem od młodej jutrzenki pod lat niewieścich schodziła południe, oboje: dziewki i matrony wdzięki na jednym licu zespoliła… …   Słownik języka polskiego

  • plama — ż IV, CMs. plamie; lm D. plam 1. «znak, miejsce na powierzchni czegoś, różnej wielkości, różnego kształtu, wyodrębniające się inną barwą, szpecące tę powierzchnię, będące jej defektem» Krwawa, mokra, tłusta plama. Plama z oliwy. Plama na białym… …   Słownik języka polskiego

  • walec — m II, D. walca; lm M. walce, D. walców 1. «bryła geometryczna powstała przez obrót prostokąta dokoła jednego z jego boków» Oś walca. Objętość, powierzchnia walca. ∆ mat. Walec kołowy «powierzchnia utworzona przez prostą przesuwającą się… …   Słownik języka polskiego

  • zwierciadło — n III, Ms. zwierciadłodle; lm D. zwierciadłodeł 1. książk. «tafla szkła pokrytego na spodniej powierzchni warstwą srebra lub aluminium, mająca właściwość odbijania znajdujących się przed nią przedmiotów, używana jako przedmiot toaletowy (do… …   Słownik języka polskiego

  • ciecz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «substancja o stanie pośrednim między stałym a gazowym, o określonej objętości, a bez określonej postaci, przybierająca kształt naczynia, w którym się znajduje; płyn» Krew jest cieczą. Wylał na ulicę jakąś brudną… …   Słownik języka polskiego

  • dno — n III, Ms. dnie; lm D. den 1. «dolna powierzchnia naturalnego lub sztucznego wgłębienia w skorupie ziemskiej, wypełnionego wodą lub wolnego od niej, najniższa warstwa, spód tego wgłębienia» Dno basenu, jeziora, kanału, morza, rzeki. Dno doliny,… …   Słownik języka polskiego

  • elipsoida — ż IV, CMs. elipsoidaoidzie; lm D. elipsoidaoid mat. «bryła, której wszystkie przekroje płaskie są elipsami» ∆ Elipsoida obrotowa «powierzchnia powstała przez obrót elipsy dookoła jej osi symetrii» ∆ Elipsoida ziemska «elipsoida obrotowa… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”